dissabte, 4 d’abril del 2009

Cartes del pare a la família (6)

La proximitat de les festes de Nadal i Cap d'Any remouen els sentiments quan ets lluny de casa y no per voluntat pròpia. Hem sorprenc en constatar com hem canviat en molts aspectes la nostra cultura en pocs anys. Les relacions familiars i d'amistat es cultivaven continua i intensament mitjançant correu de paper, ploma i segell. Avui tenim autopistes, diners per pagar gasolina, internet, teléfon (també mòbil), ...

Us proposo la lectura de la sisena carta del pare a la família des de la caserna de Bilbao, ara fa 69 anys i mesos.

Quan parla de "mis sobrinitos", oi que parla de tu, Josep de Sant Just, i de tu, Ma Pilar? Vosaltres éreu tots el seus "sobrinitos" en aquell moment, oi?

Bilbao 21-12-1940 Sr. D. José Bullich Barcelona Queridos padres y hermanos. No quiero dejar pasar más días sin escribirles y más acercándose las fiestas de Navidad. Tomo la pluma para desearles muchas felicidades en este día. He ido demorando el contestarles hasta saber algo respecto a los permisos... pero no ha podido ser. Este año no lo podré pasar con vosotros. ¡Qué le vamos a hacer! XXXXX (paraules illegibles) ... ilusión pasar al menos unos días con vosotros. En nuestra compañía dieron los permisos ayer y no nos ha tocado a ninguno de los de la quinta del 36 y 37. En otras compañías han dado pero en la nuestra no.

Ayer marchó un muchacho de los que vinieron conmigo a Bilbao, que me merece de toda la confianza y se me ha ofrecido para saludaros y si quería algún encargo para vosotros. Le he dicho que si tenía ocasión pasara a veros y, como no pasaria hasta por allà el 28 o 29, he preferido escribiros para que recibierais esta carta para Navidad.
Se llama Joaquin Naudó y si le podéis tener preparado para cuando venga un gersey que el frío está apretando y dicen que hará aun más, y luego un par de camisetas de lana, y unos dos pares de calcetines, él se encargará de traérmelo. Ya os digo que es un buen muchacho y que es de toda confianza, por lo que se lo podéis confiar tranquilos de que llegarà a mis manos todo lo que le deis. De lo demás no necesito nada más.

Lo de los pantalones ya lo tengo solucionado y tengo uno viejos que para hacer servicios de limpieza y cocina me van admirablemente. Si acaso lo encontráis a mano poned en el paquete aquel encendedor de mecha que tenía pues hay algunas ocasiones que no hay cerillas y me hará servicio.


Hemos pasado muy bien las fiestas de nuestra Patrona, la Virgen Inmaculada, que han sido muy espléndidas. Lástima que éste es un país que no para de llover y no se puede disfrutar mucho yendo de paseo.
En este momento estoy escribiendo desde la cárcel de Bilbao donde estoy (no preso) haciendo guardia. Ya he terminado los puestos que me tocaban y aprovecho unos momentos para escribiros esta carta.

Y ¿vosotros, qué tal seguís? Con dificultades ¿verdad? Ha venido un muchacho de permiso de Barcelona y cuenta lo difícil que es la vida en ésta... y lo que más me preocupa es que no pueda venir a ayudaros... Pero en fin, Dios lo quiere así, y acatemos resignados su santa voluntad...

Y mis sobrinitos, ¿qué hacen? Yo que esperaba poder venir por estas fiestas a conocerlos... Os encargo que felicitéis de mi parte las fiestas de Navidad y Año Nuevo a todos los de San Justo, incluso a José Bullich (nieto), (hijo del hijo). ¡Qué lío va a haber con tres José Bullich! También a la joven família Cusó de Gelida, y al Sr Cusó y la Sra. Eulalia de una manera especial. José Cusó, ¿cómo sigue? Supongo que podrá pasar espléndidament las Navidades. Reciba él también mi felicitación más cordial para estas fiestas. Que las pueda disfrutar espléndidamente en compañía de su família y de la "Montse". Que le dé muchos recuerdos de mi parte. No sé si tendré tiempo de escribir a mis tíos Federico, pero para asegurar el "golpe" hacedlo vosotros de mi parte y si me queda un momento ya les escribiré.

Estoy pasando unos días muy ocupado y no tengo tiempo para nada. Hace tres días que no tengo tiempo ni para dedicar unas líneas a mi Adela. Claro que el tiempo passa mejor así y más aprisa, pero os lo digo para que no os estrañéis que os haga tantos encargos de felicitacions ya que considero casi imposible satisfacer a todos .
Tio Federico si ve al Sr. Folguera que le salude de mi parte. Supongo que recibiría el Sr. Folguera una carta que le escribí a primeros de noviembre. Hace tiempo que no sé nada de él. Decidme algo si sabéis, y, si tenéis ocasión de verle o el tío Federico, os encargo mis saludos. También tuve unas líneas de Teresa Módol que me escribió y tengo que contestarle aun. . Aprovecharé al mismo tiempo para felicitarles las fiestas de Navidad.

¿Qué tal las pasaré yo aquí? No lo sé qué tal se pasarán en el cuartel, a lo mejor de guardia como hoy ... ya veremos. De todas maneras las pasaré pensando mucho en vosotros, todos, y pidiendo al Niño Jesús que nos ayude a sufrir con resignación la penas y calamidades de esta vida, que nos ayude a llevar su Cruz. Y al mismo tiempo para que se apiade de nuestra España y le dé días más venturosos y que pronto nos podamos volver a reunir todos al calor del hogar y poder pensar serenamente y tranquilamente en el mañana... en nuestros proyectos, en nuestras ilusiones...
Pidámoselo con fervor en estos días, que no nos lo negará. En fin, os deso a todos una felices Navidades. Yo pediré mucho en estos días para que el Niño Jesús os las conceda.
Recibid muchos besos y abrazos de vuestro hijo que desea vivamente veros y abrazaros con todas sus fuerzas.
Ramiro
Felices Navidades
Feliz y próspero
Año Nuevo


P.D. Si tenéis sobres para cartas, enviadme o sinó ya compraré yo aquí.
Vuestro hijo Ramiro